Trip down memory lane

Hallo! 

De laatste keer dat wij iets van ons lieten horen waren we in Bangkok. Het was echt leuk om weer terug te zijn in deze mega stad. Het voelt voor ons beide een beetje als thuiskomen wanneer we hier zijn. We hebben al veel van de stad gezien maar desondanks vind je toch altijd wel weer iets nieuws. Deze keer werd dat de "night tour" van Con van Kessel. 5 jaar geleden ging ik ook al mee met een fiets tour van Co. Nu leek het ons een mooie manier om de stad weer in een ander licht te zien door de 'night tour' te doen. Deze fietstocht was weer, zoals we van Co gewend zijn, erg leuk. We fietsten dwars door de soms smalle straatjes van China town; bezochten de Wat Arun; namen twee keer de ferry en stopten onderweg zelfs een paar keer om wat street food te proberen. Echt heel vervelend al dat eten ;) Het groepje waar we deze keer mee fietsten was alleen helaas niet zo heel leuk. Eén vrouw bleef maar doorgaan over de tip die ze had gekregen van een arts dat je elke dag chips en cola moet eten en drinken zodat je geen last krijgt van je buik. Wij moeten er niet aan denken haha. Zonde van al dat lekkere eten. 

Na Bangkok namen we de nachtbus naar Phuket. We hadden zin om naar een wat rustiger eiland te gaan in het zuiden maar wilden toch Phuket niet overslaan. We pakten de nachtbus die ons binnen 14 uur naar Phuket bracht. Helaas hadden we vrij weinig beenruimte en onderweg kregen we een raar diner rond midden nacht met het busgroepje haha. Phuket staat natuurlijk bekend als 'party eiland', maar wij hadden ervoor gekozen om in Phuket town te verblijven. Dit is een klein dorpje met Portugese en Engelse invloeden. Dit zie je duidelijk terug in de huizen die er staan. Het voelt bijna alsof je in Europa bent maar dan in een Thais jasje.

Na Phuket wilden we dus naar een eiland. We twijfelden een beetje welke van de velen we zouden gaan bezoeken. We hadden niet veel zin om naar één van de typische feest eilanden te gaan maar wilden ook niet super ver reizen. Uiteindelijk besloten we naar Koh Yao Noi te gaan. Dit eiland leek precies te zijn waar wij naar op zoek waren. Er was één hostel op het hele eiland dus toeristisch kon het zeker niet zijn. Op naar Koh Yao Noi dan maar! Wij vinden het leuk om zo lokaal mogelijk te reizen, dus daarom kozen wij ervoor om de bus naar de pier te nemen. Deze bus gaat maar een paar keer per dag dus hij zat behoorlijk vol. Deels had dit ook te maken met de ladig bananen en kokosnoten die er al in lagen. Na een uurtje kwamen we aan bij een hele kleine pier. Met een luxe speedboat werden we vanaf hier binnen een halfuur naar het eiland gebracht. Aangekomen op Koh Yao Noi werd ons duidelijk dat het een heel lokaal eiland is met nog heel weinig toeristen.

Bij aankomst in het hostel op onze eerste dag ontmoetten wij Steve. Dit was een hele enthousiaste man uit de UK die vooral veel over zichzelf praatte. Omdat het een klein eiland was dook hij ook altijd overal op. Op een gegeven moment was dat een beetje teveel van het goede haha. Tijdens een strandbezoekje, terwijl wij uiteten gingen en dan zat hij weer in het hostel op ons te wachten. Gelukkig hebben we daarna ook nog een heel aardig 'minder overweldigend' Pools meisje ontmoet.

We huurden fietsen voor de dagen dat we op Koh Yao Noi waren, want we hadden gelezen dat het eiland goed te verkennen is op die manier. Buiten het vele fietsen om hebben we het lekker rustig aan gedaan op het eiland. Alleen op de tweede dag maakten we een wat langere, avontuurlijke fietstocht. Eerst fietsten  we naar een eilandje waar je naartoe kunt lopen als het eb is. Echt heel grappig. Daarna begon het avontuurlijke gedeelte van de fietstocht.  We hadden eerder gehoord dat er cobra's op het eiland zijn. Deze zouden vooral in plantages zitten. Met deze gedachten in ons achterhoofd gingen wij een fietstocht maken naar een klein strand dwars door een afgelegen plantage en over zanweggetjes waar je amper over kon fietsen. Onderweg schrokken we van elk ritselend geluid en toen we eenmaal op het strand lagen hoorden we ook constant geritsel en gekke geluiden uit de jungle achter ons komen. Na een kwartier vroeg Lonneke: "zullen we hier alsjeblieft weggaan?" Mijn reactie was: ik dacht dat je het nooit zou vragen haha. De dagen daarna hebben we het maar gehouden bij het vertrouwde strand bij ons in de buurt en hebben we genoten van lekkere kopjes koffie bij ons favoriete tentje: het Kantay Café.

Na vijf dagen relaxen op het eiland waren we klaar om naar Kuraburi te gaan. Hier heb ik twee jaar geleden stage gelopen bij een bedrijf dat tours aanbied naar lokale dorpjes (Andaman Discoveries). We namen de speedboat terug naar Phuket en vanaf daar pakten we de bus naar dit kleine dorpje. Het voelde weer als vanouds. Khuraburi is echt een heel klein dorpje met nauwelijks toeristen. We hebben hier dan ook echt heel weinig gedaan en genoten van het lokale leven. We bezochten de attracties, namelijk: de ochtend en avond markt. Hier aten we de echte KFC (Khuraburi Fried Chicken). Echt de lekkerste fried chicken die je kunt krijgen en het kost echt bijna niks. Ook hebben we natuurlijk mijn stagebedrijf bezocht. Het was goed om een aantal van mijn collega's van toen weer te zien en even bij te kletsen.  Wij wilden ook graag een massage en via hen kwamen we terecht bij het ziekenhuis. Nu denken jullie waarschijnlijk, waarom een massage in het ziekenhuis? Als het in Thailand wat lokaler wordt dan wordt een massage echt als iets medisch gezien. Het verliep dan ook ietsjes anders dan bij de toeristische massage tentjes. We moesten de gegevens van onze ouders op schrijven, identificatienummers etc. Wel was dit echt de beste en goedkoopste massage die we ooit hadden gehad!

Na twee dagen in Khuraburi te hebben gespendeerd was het plan om door te reizen naar Maleisië. We wilden graag met de trein dus moesten we eerst de bus pakken naar Surat Thani. Vanaf daar kun je een nachttrein nemen naar de grens van Thailand met Maleisië. Onze eindbestemming was Penang (een schiereiland in het zuiden van Maleisië) dus we moesten bij de grens overstappen op een andere trein. De nachttrein ging helaas pas om 2 uur 's nachts. We kwamen om 1 uur 's middags in Suran Thani aan, dus we moesten ons nog een tijdje weten te vermaken. We zijn naar een grote shoppingmall geweest en hebben ons daar uren vermaakt in de schattige en gekke winkeletjes. Daarna zijn we naar de Koreaanse film 'Parasite' geweest. Echt een aanrader maar wel een heftig einde! Het winkelcentrum was al dicht toen de film was afgelopen. Er was dan ook bijna niemand meer toen we buiten kwamen, zelfs geen taxi's. Wel waren er allemaal mensen in de weer om marktkraampjes op te zetten. Uiteindelijk bood een heel vriendelijk stel ons een lift aan naar het trein station. Daar eenmaal aangekomen bleek al snel dat de trein twee uur vertraging zou hebben. We vertrokken dus uiteindelijk pas om 4 uur 's nachts. Er zijn betere plekken te bedenken om je nachtelijke uurtjes door te brengen dan op een lokaal treinstation maar we hebben het overleefd. De trein kwam 7 uur later aan bij de grens. We ontmoeten daar een leuk Nederlands echtpaar die hun eerste reis naar Azië aan het maken waren. De zoon van de man woont in Singapore en die gingen ze voor het eerst opzoeken daar. Voorafgaand vonden ze het leuk om een bezoek te brengen aan Thailand en Maleisië. Wat een avonturiers! :) Samen met hen namen we de trein naar Butterworth (vanaf daar kun je een ferry nemen naar Penang). 

We zijn op dit moment in George Town. Dit dorpje staat vooral bekend om de waanzinnige streetart en het heerlijke eten. De komende dagen gaan we alle kunst ontdekken en natuurlijk heel veel van het lekkere eten uitproberen. We kijken er naar uit!

Groetjes van Charlaine (en Lonneke) vanuit het  zonnige Maleisië :)